روایتی از امام علیه السلام وجود دارد که بر لزوم استفاده از پیمانه‌های رسمی در معاملات دلالت دارد:
[!quote] روایت دال بر لزوم استفاده از پیمانه رسمی در معاملات
«لَا يَحِلُّ لِلرَّجُلِ أَنْ يَبِيعَ بِصَاعٍ سِوَى صَاعِ أَهْلِ الْمِصْرِ فَإِنَّ الرَّجُلَ يَسْتَأْجِرُ الْجَمَّالَ فَيَكِيلُ لَهُ بِمُدِّ بَيْتِهِ لَعَلَّهُ يَكُونُ أَصْغَرَ مِنْ مُدِّ السُّوقِ وَ لَوْ قَالَ هَذَا أَصْغَرُ مِنْ مُدِّ السُّوقِ لَمْ يَأْخُذْ بِهِ وَ لَكِنَّهُ يَحْمِلُ ذَلِكَ وَ يَجْعَلُ فِي أَمَانَتِهِ وَ قَالَ لَا يَصْلُحُ إِلَّا مُدٌّ وَاحِدٌ وَ الْأَمْنَاءُ بِهَذِهِ الْمَنْزِلَةِ.»
گاهی اوقات، صاع‌هایی که در خانه افراد وجود داشته، مقداری با یکدیگر تفاوت داشته است. حضرت در این روایت می‌فرماید خرید و فروش باید با پیمانه رسمی انجام شود، لذا اشخاص حق ندارند از پیمانه‌های شخصی خود استفاده کنند؛ چون ممکن است پیمانه شخصی کوچک‌تر از پیمانه رسمی باشد.
البته پیمانه شهرها ممکن است با یکدیگر فرق داشته باشند، اما صاعی که در هر شهر مطرح است، باید صاع عمومی آن شهر باشد.
در ادامه نیز می‌فرماید «لا یصلح إلا مدّ واحد» یعنی تنها یک “مدّ” واحد باید ملاک قرار داده شود، نه آنکه هر کسی از مدّ شخصی خود استفاده کند.
در این روایت، عبارت «لا یصلح» در همان فضای «لا یحل» قرار دارد و هر دو بیانگر یک مطلب هستند.
جلسه ۴۹
۵ آذر ۱۴۰۳